RoadRunners.pl

W ciągu ostatniego stulecia General Motors organizował show samochodowe o nazwie "Motorama" ośmiokrotnie. Pierwsze dwa pokazy dream carów, które odbyły się w 1949 i 1950 roku nosiły nazwę Transportation Unlimited oraz Mid-Century Motorama. Termin „motorama” był wielokrotnie używany do nazywania w ten sposób wielu imprez samochodowych, jednak w naszym artykule skupimy się na GM Motorama, które to odbywały się regularnie w latach 1953-56. Wyróżniają się one w historii motoryzacji, jako najbardziej spektakularne i pamiętne targi samochodowe.

 

 

Pierwsze dwa wydarzenia, Transportation Unlimited i Mid-Century Motorama skupiały się na zaprezentowaniu nowych modeli gotowych do wprowadzenia na rynek, jednak zmienionych w taki sposób, aby ich nie przypominały. Były pomalowane w bardzo atrakcyjny sposób, specjalnie dla nich zaprojektowano także nowe elementy ozdobne jak klamki czy lusterka. W 1949 roku zaprezentowano kilka prototypów, między innymi Chevroleta Bel Air, który wszedł do produkcji rok później.

GM Motorama została stworzona w celu przedstawienia pomysłów i planowanych dróg rozwoju wszystkich marek GM szerszej publiczności. Prezentowano nie tylko samochody, ale także części zamienne i akcesoria samochodowe. Wszystko po to, aby pokazać już dziś jak mogą wyglądać auta w bliższej i dalszej przyszłości. Jeden z najsłynniejszych designerów General Motors, Harley Earl wiedział, że konsumenci nie będą od razu przychylnie nastawieni do nowinek motoryzacyjnych i wiele z nich będą krytykować, jednak zaakceptują je bez oporu, kiedy te pojawią się w seryjnie produkowanych samochodach. Targi Motorama przygotowywały więc zawczasu potencjalnych kupców aut koncernu na nowe trendy i rozwiązania, które mogą być zastosowane w przyszłych samochodach. Aby uczynić całe show i to, co na nim pokazywano łatwym do zapamiętania, organizatorzy poza samochodami prezentowali grupy artystyczne, happeningi, występy muzyczne i inne atrakcje. Osoby, które odwiedziły targi opowiadały potem o tym, co widziały i słyszały wszystkim znajomym.

 

 

Harley Earl, jako projektant koncernu, przyczynił się ogromnie do sukcesu General Motors, który w latach 30-tych, 40-tych i 50-tych XX wieku wyznaczał trendy stylistyczne i stał się liderem na rynku motoryzacyjnym w USA. Jego ojciec – Jacob, prowadził w Hollywood w Kalifornii firmę transportową, a Harley, kiedy dorósł został jej szefem. Szybko zmienił profil zakładu czyniąc go wytwórnią części samochodowych. Firma rocznie produkowała 300 sztuk customowych nadwozi, co szybko zbudowało Earlowi reputację świetnego stylisty.
Harley Earl sprzedał kilka lat później firmę dealerowi Cadillaca i projektantowi customów Donowi Lee. To była bardzo korzystna umowa. Harley produkował nadwozia dla Dona, który je sprzedawał. Wkrótce Earl został szefem projektantów w The Don Lee Coach and Body Works i został przedstawiony „grubym rybom” z Cadillaca. W 1925 roku Earl poznał osobiście prezesa Cadillaca – Lawrence’a Fishera i szybko zostali oni dobrymi znajomymi grywającymi wspólnie w golfa. Podczas wzajemnych rozmów uzgodnili , że stylistyka nadwozia to potężne narzędzie pomocne przy sprzedaży samochodów, a Harley Earl wiedział jak je projektować. Tym sposobem w latach 30-tych ubiegłego wieku rozpoczął swoją karierę w GM w departamencie o nazwie The Art and Color Section.

 

 

Podczas swojej kariery Harley przewodził zespołom, które projektował koncepty o nazwie Buick Y-Job (1938), 1951 GM Le Sabre i 1953 Buick XP-300. Kiedy nadchodził rok 1953 sprzedaż aut General Motors od dwóch lat oscylowała na podobnym poziomie. Potrzebne było coś, co zwróci uwagę klientów i podniesie wyniki sprzedaży. Wiadomym było, że zaprezentowanie nowych konceptów podczas show jest gwarancją zwiększenia zysków. Tak oto w 1953 roku, odbyły się pierwsze prawdziwe targi o nazwie Motorama, na których zaprezentowano najnowsze dream cary GM. Impreza obejmowała kilka pokazów na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Rozpoczęto je w styczniu w Waldorf Astoria w Nowym Jorku, następnie w lutym odbył się tygodniowy show w Miami, w Los Angeles (kwiecień), San Francisco i Dallas (maj) i ostatni w Kansas City w czerwcu tego samego roku.

 

 

Targi zgromadziły w całości ponad 1,5 mln odwiedzających. Koszt imprezy wyniósł ponad 5 milionów $ plus koszty przygotowania samochodów. Pojazdy koncepcyjne, jak Wildcat i Le Mans kosztowały General Motors drugie tyle. Koszt przedsięwzięcia zwiększał fakt, że impreza była całkowicie darmowa dla zwiedzających. Gdyby nie to, można by częściowo pokryć wydatki związane z transportem samochodów i całego zaplecza show z miasta do miasta 125 ciężarówkami oraz reklamę imprezy w lokalnych mediach.

W Motoramę zaangażowanych było mnóstwo ludzi. GM wynajęło 300 fachowców odpowiedzialnych za wykładziny i dywany, 200 pracowników obsługi imprezy i 35 ochroniarzy. Bezpośrednio, także 30 osób z działu marketingu GM. Do tego wszystkiego trzeba doliczyć 60 tancerzy i tancerek, śpiewaków, muzyków i modelek. GM zorganizowało także mini wystawę w Kanadzie, na którą przygotowano specjalne wersje samochodów – Chevroleta Royal Canadian oraz Pontiaca Fleur de Lis. 

 

 

Tagi: biscayne, cadillac sixteen, firebird, Gm, le sabre, modad'oro, motorama, xp-300